Lid worden van een studentenvereniging

1 juli 2019 Leestijd: 3 minuten

Ik was zeventien jaar toen ik de ‘Grote Mensen Wereld’ genaamd Utrecht binnenstapte. Ik weet nog goed dat ik tijdens het winkelen in Utrecht op dertienjarige leeftijd tegen mijn moeder zei: “Als ik later groot ben, ga ik in Utrecht wonen!” Of ik mezelf op zeventienjarige leeftijd al groot kon noemen, dat betwijfel ik en ondanks dat ik probeerde me groot te gedragen, was die Grote Mensen Wereld best wel spannend. Eigenlijk wist ik nog niet precies hoe die wereld in elkaar stak. Volwassen zijn, op mezelf wonen, studeren, wassen en koken; het was even wennen. Om de vraag ‘’hoe ziet vlees eruit als het gaar is’’ lachen mijn vrienden me nog steeds uit. Toch ging het allemaal goed, zo goed dat ik besloot mijn vriendenkring uit te breiden. Hoe? Door in mijn tweede studiejaar ‘lid te worden’.

Man in pak met zonnebril op

Dispuuttrutje of lullo

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nooit een seconde getwijfeld heb, de vooroordelen over studentenverenigingen waren namelijk ook bij mij bekend. Als meisje zou je veranderen in een Dispuuttrutje van Koefnoen en als jongen in een Lullo van Jiskefet . Daarnaast zou het alleen maar sociale verplichtingen betekenen. Ik vroeg me af of ik wel een ‘type’ zou zijn voor een studentenvereniging en of ik dan daadwerkelijk zou gaan veranderen: dezelfde kleding dragen, hetzelfde praten en op jongens met lange matten vallen? Toch liet ik me niet gek maken en was de grootste reden van mijn lidmaatschap het sluiten van vriendschappen voor het leven. En ik kan vertellen: dat is gelukt!

Om eerlijk te zijn ben ik wel blij dat ik niet in mijn eerste studiejaar lid ben geworden. Op achttienjarige leeftijd was ik toch een jaartje ‘groter’ en was ik klaar voor een nieuwe uitdaging. Natuurlijk zag ik tegen de ontgroening op, ik kende maar al te goed die verschrikkelijke verhalen over ontgroeningspraktijken. Meegemaakt hebbende kan ik vertellen dat het niet mijn beste tijd van mijn studentenleven was, maar ik heb het ook niet als een nachtmerrie ervaren. Sterker nog, als we er nu weleens over praten, kunnen we er heel hard om lachen. Begrijp me niet verkeerd; echt gezellig was het ook niet, maar je overleeft het wel en tenslotte sta je er niet alleen voor. Dat is direct het hele idee van een ontgroening: het samen zwaar hebben schept een band, je trekt naar elkaar toe, je helpt en steunt elkaar en zodoende creëer je een hechte groep.

De mooiste tijd van je leven

De kreet “je studententijd is de mooiste tijd van je leven” heb ik vaak gehoord tijdens mijn eerste jaar. Eerlijk is eerlijk, het is waar! Natuurlijk heb ik de nadelen van gebrek aan geld en tijd ook ondervonden, maar ik zou het nooit terug willen draaien. Om hier nog even verder op in te gaan: je maakt het zo duur en tijdrovend als jezelf wilt. Binnen een studentenvereniging bestaan veel mogelijkheden om een commissie te doen, bij een dispuut te gaan of bestuursjaar te doen. Als je hier niet voor kiest, scheelt het je in ieder geval wel geld en tijd. En nu genoeg over ‘nadelen’! Wat zijn de voordelen is een veel gestelde vraag. Ten eerste ontmoet je vrienden voor het leven en je bouwt een netwerk op waar je altijd iets aan zult hebben. Door het netwerk vind je bijvoorbeeld vaak makkelijk een kamer, een bijbaan of later zelfs een baan. Daarnaast worden er binnen een vereniging veel (goedkope) activiteiten en reizen georganiseerd en zijn er legio mogelijkheden om te werken aan je CV vanuit commissies of bestuursfuncties. En ook al is gezellig een te vaak gebruikt woord in de Nederlandse taal, ik kan niet ontkennen dat lid zijn van een studentenvereniging super gezellig is!

Iedereen kan lid worden

Ik hoop dat ik met deze blog eventuele twijfels bij je kan wegnemen om lid te worden. Weet je nog niet zeker bij welke vereniging je lid zou willen worden? Het enige dat ik daar over kan zeggen is: volg je gevoel. Het maakt niet uit voor welke vereniging je kiest, of het nou een studenten-, studie of sportvereniging is. In elke ‘soort’ vereniging vind je de mensen die goed bij je passen. Elke vereniging heeft namelijk een breed scala aan verschillende type mensen, ook al lijkt het of sommige verenigingen alleen maar klonen hebben. Over vooroordelen gesproken, ik krijg vaak te horen: “Ik vind jou eigenlijk niet zo’n typisch studentenverenigingsmeisje.” Ik denk dat ik dat als een compliment moet opvatten, maar geloof het of niet, iedereen kan lid worden van een vereniging, daar hoef je echt geen ‘type’ voor te zijn.